خب رسیدیم به اونجایی که انسان از جایگاه اصلیش به زمین اومد .انسان در زمین تک و تنها در مقابل شیطان باید برا بازگشت مبارزه میکرد . در این میان خدا هم نگران اشرف مخلوقات بود وبه واسطه اختیاری که به انسان اعطا کرده بود در مقابل وسوسه های زمینی شیطان به روشهای غیر مستقیم وتشویق برا قبولی در این آزمون کمکش می کرد . به همین خاطر کسانی از میون خود مردم رو انتخاب می کرد وبه اونا ماموریت میداد که به بقیه بگن که تو این دنیا به وسوسه های شیطان توجه نکنند وبا پرستش خدای یگانه وامداد از اون نمره قبولی رو بگیرن و به زمین دل نبندند که موندن اونا توزمین طولانی نیست .حتی خدا در زمین هم به اشرف مخلوقاتش بسیار محبت می کرد ونعمتهای بسیاری برا انسان به زمین فرستاد و همه موجودات رو برا رفاه انسان بسیج کرد . در مقابل تمام هواداریهایی که خدا نسبت به انسان داشت امید داشت که هیچ بنده ای به مسیری کشیده نشه که اشرف مخلوقاتش در مقابل بقیه موجودات عالم زیر سوال بره و امتیاز عقل و اختیار رو از کف بده و به اشتراکش با بقیه موجودات که غریزه ست فقط عمل کنه .اون روزا هنوز بسیاری از رازهای اشرف مخلوقات کشف نشده بود و خدا هم برنامه های کمکی رو به اقتضای پیشرفت انسان قابل فهم و سبک براش میفرستاد ولی هر چی انسان جلوتر میرفت ورنگ و لعابهای زمین روز به روز براش نمایان می شد خدا هم با برنامه های جامع تری مخلوقش رو حمایت می کرد و به همه انسانها عشق می ورزید .هیچ وقت خدا انسان رو مجبور به هیچ کاری نمی کرد و ماموریت اصلی انسان رو رسیدن به کمالات انسانی و ذوب شدن در عشق کسی که عاشقترین به انسانه ، در عین حالی که نباید نسبت به اطرافیان خودش بی تفاوت باشه و کارنامه خوبی از تاثیر مثبت خودش در زندگی بقیه انسانها داشته باشه .این دو مهم وظیفه اصلی انسان تو دنیاست و همه برنامه های خدا انسان رو به این دو مورد و در نهایت قبولی در امتحان دنیا راهنمایی میکنه.این برنامه ها ادامه داشت تا به جایی رسید که خدا یک برنامه جامع طراحی کرد و انسانی رو ماموریت داد تا این برنامه رو  به بقیه انسانها برسونه و با اونا اتمام حجت بکنه که انسان باشید وتا میتونید انسانیت رو تو زمین گسترش بدید . این برنامه آخری کتابی جامع شد که داشت دنیا رو تسخیر می کرد واین داستان هم ادامه دارد...